Woensdag
We zijn weer Onderweg naar het ziekenhuis.
Nou ja weer...het is eigenlijk al een tijdje geleden. Omdat we wachten op het genetisch onderzoek waar we hopelijk binnen nu en een paar weken uitslag van krijgen.
Vandaag gaan we voor de EMG.
Kort uitgelegd is dat een onderzoek waarbij ze kijken of de zenuwen wel goed samenwerken met de spieren. En of de samenwerking hiervan stabiel en continu is.
Emanuel heeft meerdere keren gevraagd mama doet het geen pijn? Tja ik weet het eigenlijk niet. Wel weet ik dat het geen fijn onderzoek is en soms plaatsen ze een naald in de spier.
Dus zeg ik hem dat wij bij hem zijn en hem helpen. En hij daarna een ijsje krijgt en misschien wel een cadeautje.
Eenmaal in de wachtkamer werden we snel geroepen.
Samen met Emanuel ben ik op het bed gekropen om het onderzoek zo rustig mogelijk te laten verlopen.
Samen kregen we plakkers, Emanuel met stroomdraadjes. Op zijn handje.
In het begin ging het goed maar naarmate het onderzoek verder ging en de stoom stootjes steeds sneller kwamen begon hij te huilen...
kwaad en verdrietig was hij en wilde niks meer.
Gelukkig hebben we één onderzoek kunnen afronden van de drie.
Hopelijk kunnen ze er wat mee.
Blij dat we klaar zijn zitten we zelf uitgeblust met een moe ventje en een ijsje.
En natuurlijk een klein cadeautje.
Terug naar huis.
Reactie plaatsen
Reacties