Eind van de dag...mijn hoofd gaat alle kanten op. Deze week hoorde we dat 11 juli de OK vol zit.
Dus we mochten kiezen de week van 17 juli op de spoed komen dat houd in dat we een dag van tevoren die week horen wanneer Emanuel mag komen. En dan maar hopen dat hij die dag ook daadwerkelijk het spierbiopt krijgt.
Want als er een trauma tussendoor komt of een spoedkeizersnee dan is hij vanaf de morgen vroeg tot misschien eind de middag nuchter geweest voor niks.
Of we konden kiezen voor een vaste plek in september.
Maargoed met dat de uitslag 3 maanden ...( later in de folder tot wel 6 maanden) kan duren. Willen we zo snel mogelijk dit achter de rug hebben.
Vandaag is Niek jarig en gingen we naar de efteling. Emanuel genoot maar was moe. Hij is deze week iets slechter dan voorheen. Het bijzondere is dat ikzelf dat ook heb. En het het lijkt voor mij met het weer te maken te hebben. De vochtigheid misschien...
Maar ach het is een observatie en hoe het komt weten we niet.
Wel is de onzekerheid vermoeiend en verdrietig.
Deze week is er een prachtig lief mooi neefje geboren.
Olivia vroeg terwijl ze naar haar neefje keek... mama ik wil ook wel weer een broertje of zusje. Wil jij geen baby?
Tja als je uit een gezin van vijf kinderen komt en de wens van drie kinderen mogen krijgen er altijd is geweest...
Zei ik heel eerlijk ja dat zou ik wel willen.
Nou zegt ze waarom dan niet?
Nou lieverd als Emanuel iets erfelijks heeft dan gaat dat niet meer...In ieder geval niet vanzelf en het ligt eraan,wat heeft hij dan...
Misschien heeft hij heel veel zorg nodig later.
Dat begreep ze wel.
En voor mij blijft het misschien een onvervulde wens.
Iets waar ik verdrietig om kan zijn.
Maar ik hoef zelf geen kind te krijgen om ervan te houden.
Dan koester ik mijn neefjes en nichtjes.
En hou ik van ze of het de mijne zijn.
Lieve Samuël welkom bij de familie ❤️
Reactie plaatsen
Reacties