Woensdag was het feest. Want onze kleine grote vriend is 4 jaar geworden!
Eerst op de revalidatie een feestje gevierd en in de middag en avond thuis met de familie.
Hij was helemaal hyper heel de dag en kon z'n geluk niet op. En wij ook niet wat fijn om hem zo te zien!
Ook wel een beetje weemoedig dacht ik terug aan het moment dat hij geboren was.
Zo cliché maar het voelt als de dag van gisteren.
En toch ook wat is er veel gebeurd...
En wat staat ons nog te wachten...ik probeer met de dag te leven. Natuurlijk is het zo als hij een goede dag heeft maak ik mij geen zorgen.
Maar als de dag slecht gaat maak je, je automatisch druk.
Woensdag werd hij vier jaar.
Wat ben ik trots... op wat hij allemaal al doorstaan heeft. 24 afspraken gehad het afgelopen jaar in het ziekenhuis.
En ook wij als gezin, hoe wij hier sterk in staan. En toch wel altijd optimistisch en met volle kracht vooruit. Onze Olivia die zo lief is voor haar broertje maar gelukkig vol gas ruzie met hem maakt...
Ja we mogen bang zijn... we mogen huilen en we mogen boos zijn. En doordat dat alles er is.
Is het goed. En gaan we verder. En dat leer ik van Emanuel mijn kleine grote superheld.
Reactie plaatsen
Reacties